KLĘCZANY

Klęczany – wieś (1040 mieszkańców) we wschodniej części Beskidu Wyspowego, położona w dolinie Smolnika, u podnóża Białowodzkiej Góry. Na jej południowych stokach znajduje się olbrzymi kamieniołom piaskowca - jeden z największych na obszarze polskich Karpat. W latach trzydziestych XX w. transportowano stąd tłuczeń skalny na budowę zapory rożnowskiej. Po wojnie eksploatowany tu materiał skalny wykorzystano do budowy Portu Północnego w Gdańsku.

Wieś należała pierwotnie do klasztoru klarysek w Starym Sączu, z końcem XIV w. dostała się w ręce prywatne (Krystyna z Klęczan, a w XV w. Wincentego z Klęczan herbu Strzemię). W najstarszych dokumentach występuje nazwa wsi „Kluchane”, „Kluczane”. Od końca XVII w. jej właścicielami byli m.in. Ogonowscy, Dzięciołowscy, a w XIX w. Zielińscy. Na rozwoju miejscowości mocno zaważyło wybudowanie tutaj w 1884 r. Galicyjskiej Kolei Transwersalnej. Klęczany mają również swój epizod związany z kopalnictwem ropy naftowej. Otóż w 1857 r. baron Brunicki wraz z Ignacym Łukasiewiczem otwarli jedną z pierwszych na ziemiach polskich (obok Bóbrki) destylarnię ropy naftowej i kopalnię ropy, która funkcjonowała do 1970 r. Obecnie Klęczany rozwijają się w oparciu o wielką żwirownię i w/w kamieniołom.

W Klęczanach mieszka p. Stanisław Kmiecik, artysta malarz, który urodził się bez rąk i maluje za pomocą stóp i ust. Jego prace zdobyły liczne nagrody i wyróżnienia na regionalnych i ogólnokrajowych wystawach.

W centrum wsi zachował się klasycystyczny dwór Zielińskich z przełomu XIX i XX w., w którym ma siedzibę Gminny Ośrodek Kultury w Chełmcu. Obok dworu piękny starodrzew (pomnikowe dęby) oraz kaplica Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z 1884 r. Przy drodze do Marcinkowic figura Piety z XIX w.

Stanisław Kmiecik urodził się w 1971 roku w Klęczanach koło Nowego Sącza. Nie mając od urodzenia rąk, już jako 5 letni chłopiec zaczął malować ustami i nogami. Stosowane najczęściej przez artystę techniki malarskie to: akryl, olej, pastel, akwarela, tempera, rysunek ołówkiem. Stanisław lubi eksperymentować z innymi technikami malarskimi. Jest samoukiem. Artysta znany jest ze swoich spokojnych i bardzo dokładnych studiów budynków. Ulubione tematy malarskie to krajobraz rodzinnych okolic, martwa natura, akt, a także obrazy surrealistyczne pełne bardzo osobistych metafizycznych nastrojów. Poza sztuką, uwielbia jeździć samochodem który sam prowadzi nogami. Brał udział w rajdach samochodów terenowych 4x4. Do Światowego Związku Artystów Malujących Ustami i Nogami z siedzibą w Księstwie Lichtenstein-VDMFK należy od 1989 roku jako stypendysta a od 2005 roku został członkiem zrzeszonym. Prace malarza można oglądać na kartkach świątecznych w kalendarzach wydawanych przez wydawnictwa na całym świecie współpracujące z VDMFK. W Polsce sprzedażą kartek i kalendarzy z motywami malowanymi przez niepełnosprawnych artystów jak i dbaniem o rodzimych twórców zajmuje się wydawnictwo A.M.U.N. z Raciborza - z którym współpracuje od początku jego działalności - od roku 1993. Jest znanym i wziętym malarzem. Swoje prace prezentuje zarówno na wystawach organizowanych przez Wydawnictwo "Amun", jak i na bardzo licznych wystawach indywidualnych; w różnych miastach Polski, jak i za granicą. Często prezentuje sposób malowania przed publicznością. Z okazji 50-lecia istnienia Światowego Związku Artystów Malujących Ustami i Nogami w konkursie malarskim spośród ponad 500 prac nadesłanych z 60 państw praca artysty zajęła III miejsce. Jest to ogromny sukces twórcy AMUN-u i promocja Polski za granicą. Mieszka w Krakowie.