Okap Skalny w Śnieżnicy
K.Bw - 04.02
Właściciel terenu: Skarb Państwa
Wysokość otworu: ok.950m npm.
Ekspozycja otworu: ku N.
Długość: 3m.
Deniwelacja: niewielka.
Położenie: Na wschodnim szczycie Śnieżnicy (ok.960 m n.p.m.).
Schronisko utworzone pod kruchym okapem o przebiegu SEE-NWW i wysokości do 3,5m. Maksymalny wysięg okapu 1,8 m a długość 5,5 m. Dno pokrywają zarośnięte odłamki skalne i glina.
Obiekt w całości oświetlony światłem dziennym, pozostaje pod wpływem warunków zewnętrznych. Ściany pokrywają różnego gatunku mchy. Dno i okolice otworu trawy i paprocie m.in. zanokcice skalne. Fauny nie stwierdzono.
Schronisko powstałe w piaskowcach o litotypie piaskowców magurskich, pochodzenia erozyjno - wietrzeniowego, modelowane przez procesy erozyjne - głównie wietrzenie mrozowe.
Schronisko nie wzmiankowane wcześniej w literaturze, skałki w których znajduje się obiekt wzmiankowane przez Z.Alexandrowicz - "Ochrona Przyrody i Krajobrazu Karpat Polskich" (PAN 1989).
Obiekt znany od kilku lat grotołazom z Limanowej, ale wcześniej nie planowany.
Został zinwentaryzowany 01.07.2001r. przez B.Bubulę i Ł. Gierata ze Speleoklubu Beskidzkiego. Pomiary wykonano przy pomocy busoli i taśmy parcianej.
Plan opracował Ł. Gierat. (SSB)
Opracował Ł. Gierat.
"Klub Grotołazów Limanowa 1995-2001". Limanowa 2001.
|
