GROTA POD OKAPEM
K.Bw - 02.10
Gmina Dobra, Łopień.
Właściciel terenu: skarb państwa (Lasy Państwowe).
Współrzędne topograficzne: x = 4447,100; y = 5508,300.
Wysokość otworów: ok. 770 m npm.
Ekspozycja otworu: ku NE.
Długość: 18 m.
Deniwelacja: - 4 m.
Położenie: N zbocze Łopienia (951 m n.p.m.).
Ciasnym otworem wejściowym (szerokości 1,5 m, wysokości około 0,5 m) wchodzimy do przebiegającego z NE na SW poziomego korytarzyka wstępnego jaskini o długości 4 m i wysokości do 1,6 m. Po około 1 m od otworu od wstępnego korytarza odchodzi na SE wąska (do 0,5 m) i niska (0,6 m) szczelina długości 2,5 m. W połowie jej długości znajduje się nieprzyjemna wanta, zawieszona w stropie. Natomiast po dalszych 0,5 m, w przeciwległej ścianie korytarza wstępnego odchodzi zaciskowa
szczelina, którą można przedostać się do równoległego, ciasnego korytarzyka długości około 2 m. Przy końcu korytarzyka wstępnego główny ciąg jaskini skręca na NW. Przez zaciskową szczelinę długości około 1 m, której przejście utrudnia zaklinowana u dołu płaska wanta, przedostajemy się do niewielkiej nieregularnej salki o długości 1,5 m, szerokości do 1,3 m i wysokości 1,3 m (Salka z Dwoma Studniami). Tuż po przejściu zacisku wprowadzającego do tej partii jaskini ciasna studnia głębokości 2,4 m sprowadzająca do najniższej części jaskini.
Z Salki z Dwoma Studniami idziemy szczeliną długości około 1 m na SW do kruchej studzienki sprowadzającej 1,3 m w dół. Skręcamy tutaj na SE (próg wysokości 1,1 m) i korytarzykiem długości 1 m, szerokości 0,5 m i wysokości około 1 m dochodzimy do niewielkiego rozszerzenia. W jego NE części zakończonej niedostępną dla człowieka szczeliną znajduje się najniższy punkt jaskini. Z opisanego rozszerzenia możemy pójść wprost do góry opisaną wyżej studnią głębokości 2,4 m.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach magurskich. Dno w partiach przyotworowych tworzy gleba, w korytarzyku równoległym do korytarzyka wstępnego gleba i glina, w pozostałej części gruz skalny różnej wielkości. Światło dzienne sięga końca korytarza wstępnego.
Jaskinia posiada mikroklimat dynamiczny, zimą nie jest wymrażana do końca. Flory nie obserwowano. Stwierdzono występowanie pająków i ciem z gatunku szczerbówka ksieni Scoliopteryx libatrix. W Salce z Dwoma Studniami zauważono niewielką ilość guana nietoperzy.
Jaskinia nie była wzmiankowana w literaturze. Zlokalizowana została 24 czerwca 1995 r, przez B. Bubulę, P. Lesieckiego i B. Sułkowskiego, poznano wtedy wstępne partie. Zinwentaryzowali ją 28 lutego 1998 r. B. Bubula, P. Lesiecki i B. Sułkowski (Klub Grotołazów Limanowa). Pomiarów dokonano taśmą parcianą i busolą geologiczną.
Plan opracował B. Bubula.
Opracował: Bogusław Bubula.
"JASKINIE POLSKICH KARPAT FLISZOWYCH"
Tom 3. Warszawa 1998.
|
