SCHRONISKO W LUBONIU WIELKIM VI
K.Bw - 01.07
Gmina Rabka.
Właściciel terenu: gmina (rezerwat przyrody "Luboń Wielki").
Współrzędne topograficzne: x = 4427,600, y = 5502,450.
Wysokość otworu: ok. 880 m n.p.m.
Ekspozycja otworu: ku SSE.
Długość: 3 m.
Deniwelacja: niewielka.
Położenie: SE zboczeLubonia Wielkiego (1022 m npm).
Schronisko tworzy ciasna szczelina długości około 3 m, szerokości 0,3 - 0,4 m i wysokości 0,8 - 1,0 m. Schronisko osuwiskowe powstałe w piaskowcach magurskich. Dno pokryte gruzem skalnym, tylko w części przyotworowej - glebą.
Schronisko jest zimą w całości wymrażane. Całe jest oświetlone światłem dziennym. W części przyotworowej występują mchy i porosty. Fauna nie była obserwowana.
Schronisko nie było wymieniane w literaturze. Z powodu niepozornego otworu nie dotyczą go z pewnością wzmianki w literaturze (Sosnowski 1930, Borkowski 1933, Pagaczewski 1951), nie jest też znane miejscowej ludności. Zostało zlokalizowane i zinwentaryzowane 22 marca 1998 r. przez B. Bubulę i B. Sułkowskiego (Klub Grotołazów Limanowa). Pomiary wykonano busolą geologiczną i taśmą parcianą.
Plan opracował B. Bubula.
Opracował B. Bubula.
"JASKINIE POLSKICH KARPAT FLISZOWYCH"
Tom 3. Warszawa 1998.
|
