JASKINIA W LUBONIU WIELKIM II
K.Bw - 01.03
Gmina Rabka, Luboń.
Właściciel terenu: gmina (rezerwat przyrody "Luboń Wielki").
Współrzędne topograficzne: x = 4427,600; y = 5502,450.
Wysokość otworów: ok. 880 m npm.
Ekspozycja otworów: 1 - ku NE, 2 - do góry.
Długość: 26 m.
Deniwelacja: - 9 m.
Położenie: południowo-wschodnie zbocze Lubonia Wielkiego (1022 m npm).
Otworem 1 wchodzimy do korytarzyka stanowiącego poziomą szczelinę szerokości około 1,5 m, długości ok. 2 m i wysokości do 0,3 m. Dwoma prożkami (1,5 i 1,0 m ) łączy się ona od NW z równoległym korytarzem, do którego można również dostać się przez zaciskowy (Z2) otwór 2. Korytarz ten jest szczeliną długości około 8 m i szerokości do 1,0 m. Od otworu 2 stopniowo się obniża, w środkowej części dość stromo, aż do 1,8 m wysokości progu. Można nim zejść wprost lub mniej stromym przełazem poniżej. Doprowadza on do 3,0 m wysokości podłużnej studni. Od niej korytarz prowadzi jeszcze około 4 m, gdzie kończy niedostępną szczeliną. Wysokość korytarza nad progiem dochodzi do 2 m, natomiast poniżej progu przekracza 4 m. Wspomniana studnia sprowadza do korytarza poniżej, położonego na tej samej szczelinie. Ma on długość około 6 m, a szerokość do 1,0 m. w końcowych partiach zakończony jest 2,0 m głębokości studzienką. Wysokość korytarza dochodzi do ok. 5 m.
Jaskinia osuwiskowa powstała w piaskowcach magurskich. Dno tworzą gleba (w rejonach przyotworowych) i gruz skalny (w pozostałych partiach).
Jaskinia posiada mikroklimat dynamiczny, zimą nie jest wymrażana. Prawie cały górny korytarz jest oświetlony światłem dziennym. Stwierdzono obecność pająków i motyli. Flora nie była obserwowana.
Jaskinia nie była wymieniana w literaturze. z powodu niepozornych otworów nie dotyczą jej z pewnością wzmianki w literaturze (Sosnowski 1930, Borkowski 1933, Pagaczewski 1951), nie jest też znana miejscowej ludności. Była jednak wcześniej
zwiedzana (napisy). Została odnaleziona i zinwentaryzowana 28 lipca 1997 r, przez T. Mleczek (Speleoklub Dębica). Pomiary wykonano busolą geologiczną Freiberg i taśmą parcianą.
Plan opracował T. Mleczek.
Opracował Tomasz Mleczek.
"JASKINIE POLSKICH KARPAT FLISZOWYCH"
Tom 2. Warszawa 1997.
|
