Jaskinia Zbójecka pomnikiem przyrody
Największa jaskinia Beskidu Wyspowego - Jaskinia Zbójecka w Łopieniu - została uznana rozporządzeniem Wojewody Nowosądeckiego z dnia 7 grudnia 1998 r. za pomnik przyrody. Jaskinia Zbójecka powstała w osuwisku na północnym zboczu Łopienia (951 m n.p.m.), w gruboławicowych piaskowcach magurskich. Jest jedną z największych jaskiń polskich Karpat fliszowych, ma 380 m długości i 16 m głębokości. Charakteryzują ją obszerne, jak na warunki beskidzkie, korytarze i komory dochodzące do 10. m wysokości oraz rzadkie w tutejszych jaskiniach nacieki. W jaskini znajduje się również liczna kolonia nietoperzy, z tego powodu przewidziane jest zamknięcie jaskini.
Miejscowej ludności Jaskinia Zbójecka jest znana od dawna; pierwsza wzmianka o niej znalazła się w rękopisie J. N. Rostworowskiego w 1813 r. Została zinwentaryzowana przez dębickich grotołazów dopiero w 1997 r. Przez długi czas uważana była za zawaloną, wręcz legendarną. Trzeba zaznaczyć, że jaskinia we wspomnianym rozporządzeniu została ujęta jako Grota Zbójnicka na Łopieniu, bo pod taką nazwą znalazła się ona w projekcie ochrony opracowanym przez J. Urbana z Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. W pobliżu Jaskini Zbójeckiej znajduje się jeszcze kilkanaście innych jaskiń, w tym Czarci Dół i Złotopieńska Dziura, o długościach przekraczających 100 m. Myślę, że te nie mniej ciekawe jaskinie również zasługują na prawną ochronę. Kwartalnik "Jaskinie" numer 1(14) styczeń-marzec 1999
Tomasz Mleczek |
![]() ![]() ![]() |